Dit bericht kan affiliate links bevatten, wat betekent dat ik een kleine commissie kan ontvangen, zonder kosten voor u, als u een aankoop doet.
Mad Men is terug! Als je een fan bent, doe dan regelmatig mee voor Mad Men Mijmeringen – een ruimte om geselecteerde hoogtepunten, dieptepunten of gewoon waterkoelerwaardige momenten van elke aflevering te bespreken.
Als het gaat om het nadenken over onze betere helften, en hoe we kiezen aan wie we ons hart willen afstaan, flits ik altijd terug naar de filosofieles en Plato’s personage Aristophanes. Zijn vereenvoudigde theorie was dat mensen ooit letterlijk met elkaar verbonden waren, maar dat de goden ons uiteenspatten; we besteden de rest van ons leven aan het vinden van onze ontbrekende helften, onze zielsverwanten. In het Mad Men-universum zagen we deze week deze zoektocht zich afspelen in verschillende configuraties, geen van hen bijzonder succesvol.
De eerste is Don, nog steeds bezig met een territoriale pissing wedstrijd met Ted aan het werk. Deze keer gaat het over fleischmann’s margarine, ook bekend als de “Chivas Regal” van de botervervangerswereld. Maar het gaat natuurlijk ook over Peggy – ze is duidelijk Don’s werk soulmate, alleen is hij te afgemat en bezitterig om een gezonde werkrelatie te bevorderen. Thuis is Don als vanouds niet meer betrokken; Megan wil misschien don’s ontbrekende helft zijn, maar hij lijkt het sentiment niet te delen. Arme Megan wil gewoon troost na een zware dag als soap-opera tweeling Colette (c’mon, het dragen van een gevederde platina pruik en een karmozijnrood gehaakt rompertje is HARD, jongens) maar Don wil gewoon drinken en tv kijken.
Vervolgens probeert Don opnieuw contact te maken met Betty wanneer hij Bobby gaat bezoeken tijdens een zomerkampweekend. Met reconnect bedoel ik helemaal cabin sex. Wat begon als een weliswaar zoete familiescène in het restaurant, ontaardde in korte broeken, drinken en een opendeurbeleid. (Nogmaals, je zult het merken, met het hele deurthema).
Laten we het nu hebben over Betty voor een seconde – haar transformatie terug naar slank, strak en ijsblond is compleet. Goed bewust van haar pas herstelde kracht, geniet Betty hier van een verscheidenheid aan mannelijke aandacht, van de tong-lolling, stoom-coming-out-of-the-ears, Tex Avery wolf cartoon variëteit. En hoewel ze blij lijkt te zijn met Henry en de macht en status die hij vertegenwoordigt, is het duidelijk dat haar schoonheid en begeerlijkheid is wat ze prijst, boven alles. (Kun je ook geloven dat ze drie kinderen heeft gekregen?) Betty’s soulmate is… zich?
Het was in ieder geval interessant om de rolomkering te zien te midden van de cabineseks. Don lijkt weemoedig, verlangend om contact te maken met een afstandelijke en zelfverzekerde Betty. Hij vraagt zich af waarom seks de manier moet zijn om dicht bij iemand te komen; hij vertelt haar dat hij haar graag in zijn armen had gehouden. Op de een of andere manier slaagt Betty erin om haar lach hierover te beheersen – in plaats daarvan streelt ze zijn gezicht en zegt, verwijzend naar Megan: “Arme meid. Ze weet niet dat van je houden de slechtste manier is om bij je te komen.” Predik, Betty.
Als Don thuiskomt, wacht Megan met een zachte confrontatie over de afstand in hun relatie. Don geeft toe dat hij er niet voor haar is geweest, maar het klinkt hol. Hij kan echter maar beter uitkijken, want Megans tegenspeelster Arlene is meer dan bereid om die leegte op te vullen.
Terwijl Don de zoektocht naar zijn betere helft voortzet, ziet Peggy de ontbinding van haar relatie met Abe. Er zijn altijd haperingen geweest tussen de twee – Abe is een rabble rouser progressief en Peggy niet zozeer – en haar latente gevoelens voor Ted hebben de situatie niet geholpen. Op het werk, Ted bekent zijn ongepaste liefde voor Peggy, nadat hij haar had uitgescholden voor het aanraken van zijn hand tijdens een presentatie. Altijd de heren (of de lafaard, afhankelijk van hoe je het bekijkt) maakt hij duidelijk dat er niets tussen hen kan gebeuren.
Thuis wordt Peggy geconfronteerd met Abe en zijn [first] Stekend. Abe weigert het ras van zijn aanvallers te identificeren en zijn bullheadedness, in het licht van een gewelddadige misdaad, maakt Peggy woedend. Hier beginnen hun fundamentele ideologische/filosofische verschillen het breekpunt te bereiken. De kers op de break-up sundae gebeurt echter zo’n beetje wanneer Pegs per ongeluk Abe steekt met haar mes-aan-het-einde-van-een-bezemsteelwapen. Dit hele incident, het surrealistische en plotselinge geweld, deed me erg denken aan het grasmaaierincident uit seizoen 3 – een grimmige herinnering dat enge, gekke dingen totaal onvoorspelbaar zijn. Abe’s break-up speech voor Peggy was even wounding: “Je activiteiten zijn een belediging voor elk wakker moment van mij.”
Peggy en Abe zijn dus duidelijk niet gelijk aan zielsverwanten. Maar Peggy en Ted ook niet: als Peggy hem vertelt dat zij en Abe klaar zijn, spuwt Ted platitudes en duwt haar praktisch de deur uit met een aai over de bol. (Grappig hoe Ted helemaal Romeo was toen het “veilig” was om dat te doen; nu is het een ander verhaal). Verwoest begint Peggy naar Dons kantoor, maar laat hem de deur sluiten. Dat laatste shot van haar, letterlijk en symbolisch midden in Ted en Don en toch helemaal alleen, was beklijvend.
De laatste set gebroken helften deze week bestond uit Pete, Roger en Joan. Pete maakt zich zorgen over zijn werk – zijn vervreemde huwelijk, in combinatie met de stress van zijn moeder, heeft invloed op zijn werkprestaties en hij maakt zich zorgen. Zo bezorgd zelfs dat hij een ontmoeting heeft met Duck Philips (en help me god, als Peggy en Duck weer aanhaken, zal ik degene zijn die wat steekt). Duck vertelt Pete dat hij zijn familiespullen op orde moet krijgen, wat op dit moment een hele grote opdracht is.
Ondertussen probeert Roger een band op te bouwen met zijn kleinzoon. Omdat Roger leuk en geweldig is, maar vrij ondoordacht, neemt hij zijn kleinzoon mee naar Planet of the Apes – een beetje veel voor een vierjarige. Zijn dochter is woedend en zelfs Rogers zilveren tong kan deze niet gladstrijken. In plaats daarvan slingert hij langs Joans appartement met wat Lincoln-logboeken voor Kevin, op zoek naar een connectie met zijn geheime zoon en babymoeder.
Maar wat is dit? Oh, gewoon Joan in een moordend nautisch ensemble… en Bob Benson, op weg naar het strand. Onhandigheid volgt en Joan ontdoet zich onmiddellijk van Roger. Later, op kantoor, vertelt Joan Roger dat hij en Kevin nooit de relatie zullen hebben die hij wil – het is gewoon niet mogelijk. Natuurlijk doelt ze ook op haar eigen relatie met Roger. Ze heeft gelijk, waarschijnlijk, maar ik wou dat ze het konden laten werken: Roger en Joan 4 eva.
In de allerlaatste scène vertelt Bob aan Pete dat hij met hem moet praten over een ‘delicate situatie’. Eindelijk zijn we op het punt gekomen dat Bob’s ware snode zelf zal worden onthuld! Hij gaat vuil insinueren over Joan en Roger. Ik wist het! Hier gaat hij, hij geeft Piet… de naam van een uitstekende verpleegster om zijn uit de hand gelopen moederprobleem op te lossen? Je hebt me weer, Bob Benson.
wij hartverscheuren – Zijn je gevoelens over Ted überhaupt veranderd? Heeft iemand anders dat direct na de margarine kantoorscène, geknipt naar Betty dragen… een margarinegele jurk? En laten we filosofisch worden: klopt aristophanes’ theorie voor jou?
alle foto’s: via AMC
Amity schrijft en doceert in Central PA. Haar obsessies zijn onder andere: Rodarte (ze kan zich geen Rodarte veroorloven, let wel, maar een meisje kan dromen), espresso, boeken, vintage/kringloopmode en vulpennen. Ze vindt dat je je af en toe als een weirdo moet kleden, gewoon om de boel op te schudden.