Dit bericht kan affiliate links bevatten, wat betekent dat ik een kleine commissie kan ontvangen, zonder kosten voor u, als u een aankoop doet.
persvoorbeeld
Het zusterbedrijf van BPAL doet het goed… Heel goed
Ik hou meer van honden dan de meeste mensen (behalve jij, je bent geweldig). Dus toen ik hoorde dat mijn geliefde Black Phoenix Alchemy Lab, BPAL voor de kenners, een lijn van Hair Gloss creëerde als ode aan alle honden waar ze eerder van hielden, was ik binnen. Maar toen ik hoorde dat de opbrengst ten goede kwam aan de Pasadena Humane Society, WIST ik dat het mijn missie was om mijn liefde met jullie allemaal te delen. En dat is wat ik hier vandaag zal doen mensen.
Want ik hou hier echt, echt van.
The Dogs Days of Summer Hair Gloss is eigenlijk van Black Phoenix Trading Post, het zusterbedrijf van Black Phoenix Alchemy Lab. Hier vind je een paar kleding en sieraden, badproducten, nagellak en kamer/linnen sprays. Maar waar je steeds weer voor terugkomt zijn de haargloss, ik zou er geld op inzetten.
De blends zijn heerlijk (Kokosnoot, Vanilleboon en Tiare, iemand?) en de formule is stellair; een rijke mix van Tahitiaanse monoi, camelina olie, arganolie en karanja olie. Slechts één spray op mijn handpalm geeft mijn haar kroesvrije, zachte glans. Ter info, ik vind het leuk om het zo toe te passen om de applicatie te controleren. Maar het beste van alles is dat de geuren de hele dag duren. Ik hou ervan om er de hele dag door een vleugje van te vangen. En die ene spray zal complimenten opleveren, heel veel!
Dog Days of Summer laat de zachtere kant van het lab zien. Allebei figuurlijk, want dit kick ass gezelschap wordt helemaal kleverig over hun honden, en letterlijk, want de noten zijn voor het grootste deel beslist zoet. Fijnproevers zullen halsoverkop zijn. Dat ben ik, en dat ben ik ook.
Ik heb vier van de acht glossen bekeken (allemaal $ 28 voor 5 oz.)
Ella – Geen hond, geen hond, maar een 100% echte cur: Brian’s gekke moerasmeisje, de Blueberry Catahoula Hog Dog! Louisiana’s olijfbloesem en magnolia wervelden met bosbessen.
Ella is prachtig; bloemen en bosbessen zijn een geweldige combinatie. Echt zacht en mooi zonder verhullend of overdreven vrouwelijk te zijn.
Graniet – Brian’s zoete graniet passeerde met Halloween in 2014 en onze harten braken. Deze geur is een gevangen herinnering: de dag dat er per ongeluk een fles bodylotion op hem viel. Het is een rijke patchouli-anjer vermengd met warme vacht en een vleugje maïschippoten.
Ze hadden me bij “maïschip-poten!” (Ik las ooit dat hondenpootjes naar maïschips ruiken omdat ze erop plassen. Maar daar heb ik geen wetenschappelijke onderbouwing voor…) Dit is een super unieke geur en degene die ik het meest BPAL-achtig vind dankzij de rijkdom van de patchouli en in feite het meest hondachtig. Er is zeker een bontvibe aan de gang. Mijn man krijgt deze voor zijn baard.
Woensdag – Mijn stoere oude dame, een hond met vele namen: Lumpy, No-Fun Dog, Grandma, Day-Day en Cranks. Ze zag er altijd uit als een s’more voor mij, dus haar geur is verschroeide marshmallows en gesmolten chocolade met kaneelsuiker bestrooide graham cracker stukjes.
(Bonus: ik denk dat je een glimp ziet van de mooie knobbel die woensdag is in de promovideo die BPAL voor de lancering heeft gemaakt.)
Dit ruikt PRECIES naar een s’more. Precies. Ik droeg dit laatst naar mijn kantoor en kreeg niet minder dan vijf opmerkingen vergelijkbaar met “OMG, wie ruikt er zo lekker?!”
Zoe – Ella’s beste vriendin en Pickle’s aartsvijand! Een vraatzuchtige liefhebber van eten en alles wat foodlike is: warme melkchocolade en Canadese ahornsiroop met amber en karamel.
Rijk en verrukkelijk. En super sexy, zoals een late night snack met degene van wie je houdt.
Enkele andere noten die je in de resterende vier glossen vindt, zijn sneeuw, jellybean, tiare en zwarte thee. Bekijk ze eens!
Al dit gepraat over honden en geuren zorgt ervoor dat ik je wil voorstellen aan mijn honden, zowel in het verleden als in het heden. En hoewel ik nergens zo goed ben in geurontwikkeling als BPAL, zijn hier enkele geuren waarvan ik denk dat ze in elk van hun geuren zouden gaan.
Onze eerste hond was Ted, een Boston Terrier die nooit een maaltijd heeft ontmoet die hij niet lekker vond. Het is deels onze schuld. We voerden hem als een poes uit een vrijstaande kom brokjes die constant gevuld moesten worden. Pas toen een dierenarts naar een kaart aan de muur wees naar het kleine tubby-hondje aan het einde met het label “zwaarlijvig”, kwamen we erachter dat we het verkeerd deden. Ted’s parfum zou ruiken naar wind en spek, want er waren weinig dingen waar hij meer van hield dan autoritten en varkensoren.
De volgende kwam Mabel, onze dove Boston Terrier. We leerden gebarentaal om met haar te communiceren en ze “luisterde” beter dan welke hond dan ook die we ooit hebben gehad. Tenzij ze dat niet wilde, dan draaide ze gewoon haar hoofd af en zwendelde ze af, waarschijnlijk om poep te eten. Mabels parfum zou ruiken als een tomgirl; zand en woestijn lavendel, met een vleugje vers gewassen fleece als ode aan haar jammies. Jongen, ze hield van haar jammies.
De volgende stap naar het peloton was Louise, een rasambassadeur voor Pitbulls. Ze was het liefste wezen dat ik ooit heb ontmoet. We haalden haar vers uit de straten van LA County, toen ze 11 maanden oud was en net een nestje van 8 vrouwelijke puppy’s had gehad. Onze Duitse vriendin noemde het toen ze haar voor het eerst ontmoette: “Pure liefde” zei ze op een nuchtere toon. Ze had gelijk. Lou rook naar zonneschijn, haar geur ook.
Toen kwam Charlie, een Duitse Korthaar pup die ik aan de kant van de weg in de regen vond. Ik bracht hem naar huis, hubs zei “Absoluut niet!” om me de volgende dag te vertellen “Ik noemde hem Charlie!” Leuk weetje, Charlie haat het dat zijn voeten worden aangeraakt. Hij wordt nerveus als ik er zelfs maar naar kijk. Een geur ode aan Charles zou tonen van regen en pure chocolade moeten hebben, voor zijn heerlijke vacht.
Nadat beide Bostons overleden, ontmoetten we een broer en zus duo in de Humane Society shelter waar we vrijwilligerswerk deden, Boston Terrier / Poedel mixen waar we meteen verliefd op werden. We hebben ze een naam gegeven Hank en Millie. Hank heeft een natuurlijke mohawk en een onderbeet, en is de grappigste hond die ik ooit heb gezien. Het parfum van mijn kleine clown zou ruiken naar het circus met tonen van zoute popcorn en suikerspin. En Millie is mijn “behoeftige worstje” die nooit genoeg liefde kan krijgen. Haar geur zou ruiken naar een hartige taart, met name de boterachtige korst en een vleugje jus.
Ik denk dat ik de geurontwikkeling overlaat aan BPAL…
Ik raad je aan om zo snel mogelijk een Dog Days of Summer Hair Gloss op te halen (ze zijn limited edition). En zoals gezegd, de opbrengst komt ten goede aan de Pasadena Humane Society, dus je zult een goed ruikende wereldverbeteraar zijn!
wij hartverwarmers – hoe zou de geur van JOUW hond ruiken? Deel in de comments!