Dit bericht kan affiliate links bevatten, wat betekent dat ik een kleine commissie kan ontvangen, zonder kosten voor u, als u een aankoop doet.
De Andrews familie van honden 2001-2014
Het verliezen van een huisdier is moeilijk. Vraag het maar aan iedereen die het geluk heeft een huisdier in huis te hebben gehad. Het verlies laat een gat in je hart achter dat onmogelijk te vullen lijkt. En als je je hele leven genoeg huisdieren hebt, kan er een moment komen dat je denkt “Dat is het, geen dieren meer. Mijn hart kan er niet tegen.”
Dat is de plek waar mijn man en ik waren na het verlies van onze twee Boston Terriers Ted en Mabel binnen een jaar. Tot die ene noodlottige dag toen we aankwamen voor onze vrijwilligersdiensten bij de Morongo Basin Humane Society.
Honden uitlaten was altijd een hoogtepunt van onze week. En de honden in het enige no-kill asiel van het gebied gaven ons onmetelijke vreugde, vooral na ons verlies. We juichten als iemand een thuis kreeg. We waren verdrietig als iemand dat niet deed. We waren boos toen een andere newbie ’s nachts bij de poort werd achtergelaten, hun “eigenaar” negeerde de drop-offkosten die hielpen om het asiel open te houden. We hebben ons steentje bijgedragen om op elke mogelijke manier te helpen. We hielden van ze allemaal; de dieren en het personeel van het asiel die zo hard hebben gewerkt om het goed te doen en ervoor te zorgen dat ze zich altijd gewild voelden, zelfs als ze dat nooit eerder waren.
We gingen op deze dag de hoek om naar een gezicht dat ik nooit zal vergeten: twee kleine zwart-witte honden die op het hek springen en liefde eisen. Het waren Boston Terrier en Poedel mixen (een Bossi-Poo, leerde ik later); slordig, vol houding en zo’n beetje de liefste dingen die we ooit hadden gezien. En onze harten die vol gaten voelden en niet in staat waren om nog een verlies te verdragen? Nou, grappig ding over harten, ze hebben altijd meer ruimte voor liefde.
We weten niet veel over wat deze broer en zus (die we Hank en Millie noemden) hebben meegemaakt voordat ze ons ontmoetten. Maar we weten wel dat ze door de beschutting een veilige en zorgzame plek hadden om te landen voordat ze aan hun volgende hoofdstuk begonnen; de huidige liefdes van ons leven.
Alsjeblieft, adopteer, winkel niet. Er zijn zoveel dieren die een thuis nodig hebben. Waarom bezoekt u niet uw plaatselijke opvangcentrum? Wie weet ontmoet je je nieuwe beste vriend.
Stef is veel dingen. Onder hen: hoofdredacteur van we heart this, fotograaf, kruiderijkenner, Philly-meisje in de Californische woestijn, borderline hoarder en een hardcore beautyjunkie.
Huidtoon: NC 25/30
huidtype: vettig met angst voor rosacea
favoriete schoonheidsproduct: high-end huidverzorgings- en lipproducten